Wezwanie Narodu Brytyjskiego do Abdykacji Królowej Anny II.

Nicholas Livingstone

W takim razie Przepraszam Jej Królewską Mość, że tak postąpiłem. Obawiałem się podobnej sytuacji jak z ojcem JKM.

E. Montbatten-Phillips

Panie Nicholasie Wink

Proszę się nie martwić, postaram się przypilnować bratanicę Wink

Przynajmniej zawsze prędzej kobieta się z kobietą dogada Wink

Xavery hr Kłopocki

Wasza Królewska Mość!
Gentlemen!

Chciałbym przemówić w tej sprawie.
Kwestia tak, tak pilna i istotna dla wielkiej brytyjskiej Rodziny, do której mam niewątpliwy zaszczyt należeć, na pewno powinna być rozwiązana.
Nie czas teraz, aby wskazywać możliwe rozwiązania, próbować wskazać słuszność jednej, czy drugiej strony! Nie czas na to!

Najpierw chciałbym zadać jedno pytanie.
W jakim świetle rząd brytyjski i Jej Królewską Mość, a co za tym idzie samo Królestwo, stawia publiczna petycja o abdykację JKM?
Tragicznym!
Czy naprawdę chcemy sprowokować różnej maści awanturników i wichrzycieli do przybycia do naszego Domu? Czy chcemy, aby zaczęli oni destabilizować nasze prawa i obyczaje, które z takim trudem wypracowano przez miniony rok?
Czy może jednak potraktujemy to jako sprawę wewnętrzną naszej Wielkiej Brytyjskiej Rodziny, i załatwimy ją w rodzinie właśnie?
Są pośród nas ludzie o wielu różnych poglądach. Niekiedy przeciwstawnych, to fakt.
Ale czy to oznacza, że powinniśmy prać swoje brudy publicznie?
Opamiętajmy się!
Za nami rok wytężonej pracy. Jeśli nie chcemy, aby był to ostatni rok Królestwa, powinniśmy dążyć do stabilizacji, spokoju i potęgi. Takie kłótnie tylko nas osłabiają!